WAAROVER GAAT DIT MY LIFE, MY STORY, MY PROGRESSION GEDOE NU EIGENLIJK?
MY LIFE, MY STORY, MY PROGRESSION is een titel die ik koos omwille van mijn verleden. Ik had een harde jeugd en moest vroeg op eigen benen gaan staan. Ik crashte ineen, niks kon me nog schelen. Gamen was mijn enige vorm van sociaal contact. Ik was dus zeer asociaal, lui, in de draad met mijn eigen. Maar ik had altijd al een droom. Alleen kon ik die droom nu mooi op mijn buik gaan schrijven. Ik was ‘lost’, graatmager, at ultra ongezond en had een verkloot bio ritme. Verder was ik dan weer bij de vdab bestempeld met het statuut niet toeleidbaar.
Dit kon niet zo blijven duren. Dat wist ik ook wel. Gamen was mijn enige oplossing. Zo kon ik effe ademen en de emoties boos, blij, verdrietig en bang gaan ervaren. Want die spellen konden me dat allemaal geven en doen ervaren. Echter wou ik wel op mijn eigen benen gaan staan. Wou ik iets moois gaan maken van mijn leven. Maar ik was dus verzwakt van de emotie. Het begin van een zoektocht naar een goede psycholoog was een stap in de goede richting. Op een specialisatie- arbeidsonderzoek had ik enkel maar interesse in een militair te worden en zijn.
Ik was zo koppig en wist dat het toen nog onmogelijk leek. Ik zeg toen want op een gegeven moment heb ik samen met de psycholoog de oorzaak gevonden waarom ik zo gebroken was. Ik was veels te veel gestraft, veels te veel verplaatst op jonge leeftijd, En tal van keren verwaarloosd en verkeerd begrepen. Ik wou sociaal zijn. Ik wou vrienden hebben. Ik wou een normaal leven!
Later was ik dus klaar om met mijn zogezegde sociale fobie mijn nieuw leven te starten en mijn school te gaan maken bij mijn pa. Ik zette me zo hard in. Maar voor mijn pa leek ik een profiteur en een nietsnut. We waren vervreemd van elkaar. Ik zag hem dan ook amper in mijn jeugdige jaren, of gewoonweg al mijn gehele leven lang. Die kans van bij hem te gaan intrekken wou ik dus echt niet laten glippen. Helaas vloog ik dus opeens zo midden in mijn schooljaar op straat. Of om het mooi te verwoorden: Hij dumpte me bij de oma.
Ofwel moest ik gehoorzamen, oftewel gaan vertrekken. Wel, ik was die manipulatie beu. Ik noemde het een onbewuste mentale mishandeling ondanks hij het beste met mij voor had. Hij gaf me onder dak, kleren, eten, comfort, enzovoort. Alleen was dus zijn manier van opvoeden verre van normaal. Ondanks hij het dus wel degelijk goed met mij voor had. Dat perfectionistisch karakter van mij zal ik wellicht van hem meegedragen hebben.
Om het dus kort te houden: Dit was nog maar het begin!
Toen ik mijn psycholoog een samenvatting gaf van alle gebeurtenissen kon ze haar ogen niet geloven. ” dit heb ik nog nooit meegemaakt”
Sinds die dag kreeg ik dus de gedachte een boek te gaan schrijven. Ik wist dat het een Vlaamse primeur ging worden. Verhalen over kinderen die opgroeiden uit een tehuis die kom je niet vaak tegen. Dus had ik iets unieks om over te schrijven. Verder ging dit verhaal vele andere verhalen lachwekkend maken. Al die ego is niet goed, maar ik wist het zeker. Bovendien heb ik wel degelijk respect voor ander mans zijn verhaal. Nu weet ik maar al te goed wat voor werk een boek schrijven niet allemaal met zich meebrengt.
Ik begon dus met schrijven en schrijven, en schrijven. Ik had wel over de 89 A4 pagina’s met emotie zitten uitschrijven, inclusief de tranen vlogen over mijn blad terwijl ik het uitschreef. Uiteindelijk was alles eruit geschreven. Maar dat nieuwe leven van mij was dus lang nog niet het einde van mijn rollercoaster aan gebeurtenissen. Pff, ik bleef maar schrijven. Mijn verleden bleef maar uitbreiden. Ik kon er verdomme geen punt achter gaan zetten.
Ik bloeide uiteindelijk open en werd zeer zelfstandig. Op een gegeven moment was ik dus klaar voor die ene droom van mij te gaan verwezenlijken. Sinds september in het jaar 2014 ben ik mijn eerste voetstappen gaan binnen zetten in defensie. In het rekrutering centrum weliswaar. Ik begon er dus eindelijk aan. Maar had nog een hele lange rit te gaan.
Wat ik in het jaar 2015 heb mogen meemaken kon ik niet voorspellen. Ondanks al deze madness zag je me groeien naar mijn droom toe. Op een geheven moment was ik dus zo zelfverzekerd en klaar gestoomd voor mijn droom waar te gaan maken. Ik ging naar defensie, schreef me in. Maar, je raad het ook nooit. Mijn verleden achtervolgde mij ondanks ik de capaciteiten, vereisten en ongekende motivatie ervoor had. Ze dachten dat het te zwaar ging zijn voor mij. Of ze dachten zelfs dat ik een gevaar voor defensie kon zijn door opeens mijn emotie niet onder controle te kunnen hebben ofzo. Hier liet ik het dus niet bij. Ik vocht voor mijn liefde. En met een succes! Nou, ja, een deels succes. Het beroep dat ik instemde werd namelijk ontvankelijk verklaard. En weet je hoe? Wel, ik gaf namelijk mijn boek mee. Het concept, weliswaar. Defensie zal ook effe gedacht hebben wat de diene daar met zijn boek komt doen. Wel, door dat boek heb ik een ‘second chance’ verkregen. Ik had motivatie, kracht, conditie, en enorm veel energie. Maar dus niet zo een gezegde stabiliteit. Wow, mind fuck! Dat was dus een stap dichter voor mijn droom te gaan waarmaken. Eveneens was dit dus een waardig einde voor mijn boek af te sluiten.
Maar, wacht eens? Al die emotie en zieke shit is niet echt een juiste uitstraling. Het enige wat je dan krijgt is compassie en een hele hoop respect. Wat zeiden ze? Wel, ze ademden diep in, vervolgens sloegen ze een zucht en keken ze met een verontwaardige blik in mijn ogen. Zeiden ze vervolgens deze woorden. ” Je hebt verdomme echt wel een harde jeugd gehad, rust nu maar, kom later terug en dan zien we wel.” Ikzelf geraakte vast in emotie van de vermoeidheid en die lange tocht.
Wel, de aanhouder wint. Ik wou niet zo overkomen. Ik stond fucking sterk in mijn schoenen, alleen wisten ze het nog niet. Die verdomde onterechte collocatie zal er wel iets mee te maken gehad hebben. Anyways, het werd tijd voor mij te gaan bewijzen.
We gingen dus van een samenvatting naar een boek. Een boek die voor mezelf bedoelt was als verwerkingsproces. Voor me dus zelf te leren kennen en weten wat er allemaal rondom mijn hoofd speelde, voor alles op een rijtje te gaan zetten. Die ik dan later toch publiekelijk wou maken omdat ik werkelijk ervan overtuigd was dat dit een Vlaamse Primeur ging worden. Dat boek bleef maar evolueren. Uiteindelijk werd het een boek over een jongen die ontzettend veel heeft meegemaakt, die ondanks een sociale fobie toch nog zich waagde naar defensie te stappen. Die het dan ook tot nu toe allemaal waarmaakte. Maar helaas nog niet verder geraakte dan de medische keuring. Het was een levensles voor mij. En een signaal dat ik het echt nog ver kan schoppen. En het wel degelijk ga in realiteit ga teweeg brengen!
Op naar mijn 2de boek maar! Een boek die zich vervolgd op deel 1. Alleen is dit boek veel positiever en bijna hallucinant. Ik werd zo hard gefocust op mijn droom. Het werd mijn alles. Ik wou me bewijzen en dat deed ik aan de hand van een zot portfolio te creëren om van u tegen te zeggen.
Haha, ik werd een talent, immens disciplinair en energiek. Ik kreeg de gedachte een tandje te gaan bijsteken. Ik wou mensen inspireren en mijn droom vervullen. We komen van 1 boek naar 3 boeken. En een 4de had ik al bij de hand. Dat was namelijk mijn trainingslogboek die ik dagelijks invulde. Het laatste wat ik nog creëerde was een site. Het was een begin van mijn erkenning. Het begin van mijn inzet die beloond zal worden.
……………………..
Tegen mijn 28 jaar wil ik die boeken dus in de rekken krijgen. Hoe ik het ga doen blijft me nog een vraag. Maar een ding weet ik zeker. Ik heb verdomme goud in mijn handen! Dit verhaal is dus weliswaar mijn leven. En dus ook een 100% waargebeurd verhaal.
Het is mijn biografie, een stukje van mijn eigen verwerking, een dagboek achtig verslag, mijn road-map en een walhalla van mijn gedachtegang. Dit verhaal was eerst voor mezelf bedoeld. Het bleef maar uitbreiden dat ik werkelijk een Vlaamse primeur in handen heb. Wel, ik zeg u een ding. Als ik echt al deze dingen tot een realiteit transformeer, of gewoonweg het ga waarmaken. Dan kan dit verhaal zonder pardon een wereldwijde bestseller worden, op de witte doeken gaan verschijnen en heel misschien zelfs geschiedenis gaan schrijven.
Maar dat zal je pas merken eens het zover is. Ik zit vol van capaciteiten en geheimen. Velen gaf ik prijs, velen liet ik zo, en een paar hou ik er nog in petto voor als de tijd er rijp voor is. Als alles naar plan verloopt zal ik nog 2 boeken schrijven en vervolgens die gaan uitbrengen. Het derde en laatste deel van mijn biografie. En nog een 2de trainingslogboek. Maar dat zal pas voor tegen mijn 40ste ofzo zijn.
Verder ben ik iemand die van de kleine dingen geniet, niet van geld. Ondanks ik het echt wel nodig heb om al deze dingen te gaan verwezenlijken. Succes dat deel je. En zelfs daar heb ik road-maps voor. Ik wil leven voor mijn droom. Sterven na of tijdens mijn droom. Iemand zal mijn werk verder moeten afwerken. Maar als ik nog leef schrijf ik het zelf wel uit.
Een ding weet ik zeker. Dit verhaal zal mensen inspireren en eveneens doen shockeren. Ik zeg het u. Dit verhaal is hard, maar heel mijn leven was zo. Ik vind dat ik het recht heb dit ongekend en onwaarschijnlijk verhaal te uiten naar de buitenwereld toe. Het is dus zeker niet voor de gevoeligen weggelegd.
Degenen die enkel nog iets willen leren kunnen maar mijn survival en droomgids gaan kopen. Anyways, ik heb hier ontiegelijk veel tijd ingestoken. Duizenden uren tot wel ontelbare uren. Ik ga dus al ontzettend blij zijn dat ik op z’n minst mijn verhaal kon lossen in de rekken.
Zo, hier houdt het bij op. Dat is dus de reden waarom ik opeens 6 toekomstige boeken op mijn geweten heb. Waarvan er al 4 bijna af zijn in concept vorm….
Zoals je ziet kan er veel gebeuren in een leven. Niks kan je voorspellen. Alleen was het voor mij van groot belang het groots te gaan aanpakken. Ik kon nu eenmaal niet meer stilzitten door al die energie en discipline die ik creëerde omwille van mijn droom zijn trigger. Ik heb nog amper slaap nodig, ik heb een top conditie en een zeer groot interesse gebied ontwikkeld. En nieuweet nog eens een droom die vervult zal worden.
Bon, ik zette dus alles op alles voor mijn droom te kunnen vervullen. Dit verhaal zul je niet op 123 gaan uitlezen. Eveneens zul je dit verhaal niet op 123 gaan vergeten. Dit is dus MY LIFE, MY STORY, MY PROGRESSION!
Bedankt voor het lezen van dit bericht en een kijkje te nemen op mijn site. Ik ga je nu laten want ik heb nog een droom te vervullen!
IT IS MY GOAL TO INSPIRE THIS WORLD WITH MY PAST, ENERGY, AND LIFESTYLE 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.