REBOOTING FAST NOW…

Gisteren zat ik al aan mijn derde update te schrijven over mijn ware vijand de griep. Vandaag dus al mijn vierde. Effe ter info, die logs over ziek zijn is voor mijn tijd wat te verdoen en me te pushen naar recovery. Deze logs waren dus eigenlijk nooit de bedoeling geweest.

Wel, toch is het voor mij een opluchting en een ervaring die ik later in de toekomst kan toepassen moest ik het dus weer zitten hebben. We zijn dus nu dag 8 van mijn ziek zijn. Gisteren heb ik goed gegeten, het wondermiddel vix (of vicks) gebruikt en vervolgens wat porno opgezet. In plaats van altijd die verdomde YouTube en tv, die gewoon niet aan mij besteed is.

Al gouw kroop ik dus in mijn bed. Om vandaag op te staan met een irritante verstijving in mijn linker voet tot in de kuit. Great, dat ook nog. Wel, dat liet ik gewoon zijn gang laten gaan. Dus begon ik met de afwas en het bereiden van mijn havermoutpap. Ik voel me echt nog zwak en wazig. Maar dat kan eerder te maken hebben met mijn luchtwegen en zovele slijm dat nu in mijn bovenlichaam tot aan mijn haar ergens ronddwaalt. Het was me beu niet te kunnen sporten. Dus trok ik mijn stoute schoenen aan, probeerde ik dus eens te chin-uppen aan mijn eigen optrek-rek. Verbazingwekkend had ik er nog 14,5 kunnen verrichten in een run. Dus we zijn weer op de goede weg.

Morgen zorg ik ervoor dat ik mijn pas in orde heb. En ga ik bij de VDAB voor me voor te bereiden op mijn ene zogezegde sollicitatie-marathon. Toch ga ik ook al eens proberen zwemmen. En hopelijk kan ik dus woensdag weer met mijn eerste fitnesssessie starten. We gaan voor de 16 keer! De 15 ben ik amper gewoon, en toch wil ik die 16 nu tegen midden april zeker halen. En, verdomme. Weg van die schermpjes, dus die iPad vliegt weer bij de buur. Zelf koop ik er geen meer. Pas tegen mijn 25ste misschien, voor mijn boek uit te werken. Maar dat laat ik dus ook rusten. Mijn fiets, mijn fiets! Dat wil ik godverdomme terug! Dus ben ik er nu voor aan het sparen.

Eveneens ben ik eindelijk bereid om die survival 4 af te werken tegen mei-juni. En in juli-augustus wil ik mijn brevet hoogredder proberen halen. Verdomme, daar gaan we weer. Ik steek weer teveel in mijn hoofd. Eerst werk, nee, eerst genezen en weer genieten van me af te matten zonder vermoeiing.

Defensie beloofde mij een ticket bij de para’s op de voorwaarden dat ik 2 jaar werk ofzo. Wel, dat ze er godverdomme geen joke van maken. Want ik kreeg een brief binnen van definitief afgekeurd te zijn. Op mijn 25ste zal ik het wel halen, maar eerst moet ik er dus voor zorgen dat ik me bewijs. Dat ik dus weer rap de oude ben en al mijn energie in een vaste job kan steken. Ik heb de kracht en conditie, de frisse mind. Maar nu ben ik gewoon amper energiek. Dus, nee. Ik solliciteer nog niet. Bedankt daarvoor, griep van mij!

NEVER GIVE UP