TRAINING 27 FEBRUARI 2016

IK BEN GEK EN KAPOT….

Naast al de trainingen in de fitness, hardloop sessies, af en toe te gaan zwemmen… Leg ik dus ook nog immens veel te voet af. Vandaag heb ik mijn polar eens gesynchroniseerd. Zodat ik kon zien wat ik niet allemaal aflegde.

Er zijn zoveel details maar als het aankomt op km’s aan gelegde afstand: 7 tot 13 december was dat een afstand van 10,7 km…

Toen deed ik dus nog niet veel. Nou, ja. In oktober heb ik eens 200 km afgelegd op 2 weken tijd. Daarna heb ik veel zitten luieren. Bovendien zat ik nog in revalidatie en verkenningstocht . Pas vanaf december ben ik er weer ingevlogen. En sinds februari weer op volle toeren… Vanaf volgende maand op mijn gewoonte van ongekend niveau.

• 14 tot 20 december: 83,7 km
• 21 tot 27 december: 86,6 km
• 28 december tot 3 januari: 79 km
• 4 tot 10 januari : 83,1 km
• 11 tot 17 januari : 108 km
• 18 tot 24 januari : 68,9 km
• 25 tot 31 januari: 83 km
• 1 tot 7 februari : 58,5 km
• 8 tot 14 februari : 60,6 km
• 15 tot 21 februari : 76,1 km
• 22 tot 28 februari 😕 Momenteel 38,5 km… Dus eens wat minder.

Man, ge ziet dat ik niet lieg met die 200 km per 2 weken …

oke, ja. 200 is misschien teveel, maar het zal toch niet ver schelen. Tel daar nog eens mijn hardloop sessie’s bij, zwem sessies en kracht …. En je ziet wat voor gekkenwerk ik verricht. Terwijl het dus mijn niveau is. Mijn polar staat op niveau professioneel. Dat betekend dat die tracker verwacht dat ik minimum 12 uur in de week sport. Elke dag toont hij aan hoever ik stap, waar ik me bevind via de app, wat mijn dagdagelijks doel is, enz.

Elke dag 100% halen is niet de bedoeling. Want het is een computer. En die wilt dus altijd meer en meer vragen van jou. Hij pushed me ook altijd te gaan opstaan als ik te lang stilzit. Een ware sport compagnion maar soms moet je gewoon lazy als fuck gaan en dat ding negeren…. Rust is belangrijk!

vandaag wou ik dus weer hardlopen maar het is uiteindelijk zwemmen geworden. Ik was al zo groggy dat het geen naam had. Maar ik had zin om me zo wakker te maken. Jammergenoeg was ik net te laat voor de publieksuren. Dus ging ik maar op mijn gemak eens me zelf belonen met 2 belegde broodjes en een yoghurt. En gisteren trouwens, bij de kapper. Want gelukkig zijn alle kosten weer neutraal. De OCMW stortte mijn loon van maart al 2 dagen op voorhand. Dus was ik zo blij dat die druk van mijn schouder ging.

Verder heb ik nog enorme spanning door de druk van de weg naar mijn toekomst. Wordt het nu para of eerst school? Damn, ik kan niet wachten en hou me klaar voor worst case scenario. 1 maart heb ik een verplichte infodag van de OCMW. 3 maart is het commissie. Maar ik blijf trainen. Ongeacht wat er in mijn weg staat. Mijn trainings-schema heb ik helaas nog niet kunnen creëren en misschien is het zelfs nog te vroeg. Ik weet wel hoe ik het ga doen maar ik trek mijn twijfels over de hoeveelheid. Momenteel denk ik dus aan 3 x in de week fitness van 2 uur. En 3 hardloop sessies in de week. Kan misschien eentje minder zijn. Kan misschien nog op maat gezet worden. Ik weet dus al in grote lijnen wat te doen. Maar cardio en kracht hebben dan nog eens aparte schema’s voor het totale plaatje.

Dus ik ben er nog niet geheel uit. 3 x fitness in de week staat vast. Derest moet ik nog uitzoeken. Maar nu ben ik echt zo fucked up. Dat zwemmen was eerder een marteling dan een ontspanning. Na 200 M kon mijn lichaam niet meer. En toch bleef ik doorzetten tot 850 M. Nee, nu gaan we stoppen! In nog geen 18 A 19 minuten zat ik dus effe 850 M te zwemmen op een volle maag en vermoeiend als wat. Plezant was anders…. Het lopen ga ik dus laten vallen. Man, echt waar jong. Wtf was me dat voor maand zeg. De “WELCOME TO MY LIFE” toonde mijn zovele druk aan, de trainings-log toonde mijn sessies en resultaten, mijn flashback of memoire gaf dan weer inzicht van mijn insane agenda, ondanks de werkloosheid.

1500 pagina’s gelezen, 500 pagina’s geschreven, continue huishouden en dan nog eens de kuren van je moeder die ik mocht oplossen. Man, deze maand was ontzettend druk op psychologisch vlak. Het gevoel van afgekeurd te zijn was zo onbeschrijflijk. Ik creëerde mijn wapen met volle moed en wilskracht. Vol van emotie en leed om uiteindelijk op 24 februari bijna een gat in de lucht te springen. 3 maart zal dus mijn gehele druk weghalen. Ik hoop echt ten zeerste dat ik direct mag beginnen met de testen. Anders studeer ik wel. En, ja. Ook met volle enthousiasme.

Maar het gevoel van niet te weten waar naartoe ondanks dat beroep en gesandwich van de OCMW was dus echt pure druk. Je wilt verder maar je kan nog niet. Gelukkig bleef ik dus trainen en trainen. Maar dan had je nog de armoede , en dan je geliefde fiets die je kwijt was. En wat dacht je van een reünie met familie die je al 10 jaar niet meer had gezien? En dan waren de onderwerpen ook wel weer het hoogtepunt : mijn vader, hoe het met mij is, enz.

Kortom, deze maand ga ik echt niet snel vergeten. Ik hoop dat ik me deze maand met een positief einde in de geschiedenis mag zetten, in mijn fotografisch geheugen. Nou,ja. Drie dagen extra, want als de commissie dan groen licht heeft … HOLY FUCK! DAN GA IK ECHT ONTPLOFFEN VAN BLIJHEID…

3 MAART IS ZO CLOSE…

NEVER GIVE UP