TRAINING 19 FEBRUARI 2016: euh, waar is de training?

Wanna hear a joke? Werkloos zijn…

Deze trainingslog gaat een beetje anders dan verwacht zijn.

Het begon allemaal om 9 uur. Eerst zitten afwassen, dan havermoutpap, dan een ijskoude douche genomen. Dan mijn oude persoonlijke huisarts bereikt voor te vragen of ze geen goed woordje wou doen. Ze wou wel maar aangezien defensie strikt is hadden we nu niet bepaald tijd voor wat te regelen. Dus dit maar zo gelaten, i am on my own. Daarna logement aangevraagd voor in het militair hospitaal. Eens dat dat gedaan was ben ik me beginnen klaarmaken voor te gaan lopen. Nee, shit! Ik heb nog een afspraak bij de kine. Dat was dus nog gouw een yoghurt binnenhappen en 3 km te voet gaan.

Daar kreeg ik een uur intensieve oefeningen ivm met mijn schouders voor een rechte houding. En ook nog eens zwaai van woordenschat dat we nu al maanden oefenen, en nog steeds die houding niet kan aannemen. “Allee, michael! Ik heb het al verdomme ontelbare keren gezegd, je moet oefenen! Of ik stop ermee.” Ja, mijn kinesist kan nogal eens koken dankzij mij. LMAO, natuurlijk wilt ze dat ik het onder de knie heb. Maar dat gaat nu eenmaal niet op 123. Mijn kinesist is nogal begaan met mij maar dan toch op een speciale manier. Ze wil verdomme resultaten zien. haha, wat zijn die sessies toch zo relax. Op het einde van de sessie is het dan weer van “tot de volgende keer en nog een goed weekend.”

Zo, naast dat gezegde zijnde ben ik daarna weer 2 km te voet gegaan. Vervolgens de bus aan zuid gepakt richting mijn collocatie papieren. Ja, lap, weg-omleiding. Nu mocht ik weer 2 km gaan stappen om vervolgens nog een oude medici te zien die me herkende. Zo, nu had ik dat papier in handen. Weer 2 km te voet. NOPE, nu mocht ik 30 min wachten aan de bushalte. Zo, de bus was daar. Ik zag daar door de ruit een of andere zot liften, stomdronken als wat. Opeens zag ik nog geen 50 meter door de ruit een meiske liggen. Jo, seriously? Wat ga ik nog meemaken in mijn jeugd als burger? Een man zat daar teken te geven dat het verkeer door moest rijden. Want er waren nogal veel pottenkijkers.

Toen mijn bus daar passeerde ging er effe een seconde een koude rilling over mij. Ik zag daar een meiske liggen met een wit deken over haar. Haar hoofd was nog zichtbaar. Ze leek nu niet bepaald te bewegen als je begrijpt waar ik naartoe ga, ironisch genoeg zie je dan nog geen 100 m verder lachende mensen die van niets weten. Zie, dat intrigeert mij! Ik hou juist van zulke scenario’s. De job-functie  sfg-operator is echt op mijn lijf geschreven. Maar daar zal het toch wel wat next level zijn. Just saying, ik heb medeleven met de mens maar ik ben zulke scenario’s gek genoeg al gewoon.

Mijn zus bevestigde dat nog toen ik ondertussen terug was van de bus. En van het kopie center, en van de Delhaize. Yup, ook dat nog allemaal. Toen ik dus bij mijn zus was zei ze van.”Ja, je hebt niet anders dan chaos gekend in je jeugd. Niet moeilijk dat het dan voor jou iets is.” Hopelijk is 3 maart dus een betere uitkomst, zeg maar. Maar zowizo geef ik de moed niet op. Als het dan niet is. Dan kom ik eens knock knock doen op mijn 25 jaar met een portfolio om van u tegen te zeggen. Dan kan defensie niet meer anders zeggen dat ik een gedreven iemand ben. Maar goed, dat is dus optie b. Eerst hopen dat 3 maart al optie b elimineert. Anders ga ik wel in het vreemdelingen legioen.

Goed, terug thuis. Nu begon ik de was te sorteren, naar het wassalon te gaan. En BAM, ook dat nog. Nu zie ik opeens een dakloze stomdronken hier onder de tafels liggen slapen. Ja, ik kom echt alles tegen, LMAO! Nee, nu hadden we dus 38 minuten. Op naar mijn kot. Ik begon onmiddellijk groenten te wassen en te snijden. Zo, we waren 18 uur 30. Terug het wassalon in. Verdomme nog 8 minuten… 8 minuten waren voorbij. Alles de droogkast in en mijn log beginnen typen op de ipad die ik nog meenam in snelvlucht. Nu dus nog alles plooien, mijn groenten mixen, gehakt ontdooien, gehakt bakken, de saus creëren, de saus laten koken, spaghetti koken. En we kunnen dan eindelijk gaan eten. We zijn dus nu 19:07 en ik zit nog steeds in het wassalon. Ik dacht te kunnen eten om 20 uur. Tja, dat zal ik mogen vergeten. Het zal eerder om 21 uur te doen zijn.

OW, wacht eens even. Waar is de trainingslog? Wel, euh. Die is verschoven dankzij al dat bovenstaande. Normaal gezien was het dus de bedoeling vanochtend te gaan lopen, er was dus even vertraging. Als ik spaghetti heb gegeten zal ik rond 22 uur nog 10 km in 35-42 minuten gaan lopen, daarna zit mijn dag erop….

Zo, ik hou mij eraan! Morgen of vanavond zelfs nog, update ik dit artikel. We hebben al een mooie 15 km gewandeld , 1 uur bij de kinesist gezeten. Dus met die loopsessie erbij zal ik weer een training van jawelste hebben…

NEVER GIVE UP