ADHD: MIJN ERVARINGEN

Medicatie noem ik eerder drugs. Het versuft u, maakt u snel moe, verkloot u bio ritme, neukt u gedachtegang. Daarom dat ik het al meer dan 10 jaar niet meer pak. Drugs heeft trouwens een omgekeerde werking op ADHD.( volgens mijn zus is kalmeringsmiddel zoals vloeibare speed. Gratis en legaal in de apotheek te verkrijgen op voorschrift. We worden er moe van op een ongezonde manier, terwijl niet ADHD’ers dan weer illegaal erachter gaan, er juist energieker van worden)

ADHD is een job op zich. Je denkt continue. Tijdens sex, op toilet, midden in de nacht. Je blijft maar denken. Zo ben je zeer creatief en productief aan de andere kant. Want we hebben wel zo iets als een hyperfocus. Je blijft je nagelbijtend vasthouden op de ene taak of activiteit ten kostte van alles. Wat zowel positief als negatief kan bezien worden.

Bijvoorbeeld zeer veel sport, langdurig met iets bezig zijn, lange conversaties, zeer lange sex. Of juist zeer korte conversaties, iets te snel afhandelen, geen zin in sex omdat je al aan dat ander idee dacht….

Wij mensen als ADHD vragen aandacht zonder het zelf te willen. We zijn gewoon opvallend en niet bescheiden. Omdat we nu niet bepaald een blad voor de mond nemen, veel actief zijn, een fenomeen zijn als anderen geen ADHD kennen.

Complimenten doen ons goed. Maar te veel lijkt al snel niet gemeend. Want we zien wie liegen, wie niet eerlijk is, wie iets achter houdt, wie fake’t. Tel daar je mensenkennis en levensgebeurtenissen bij, en ik kan als het ware mensen lezen ..

We willen continue bezig zijn. Rust kennen we niet. En als we rusten schiet er weer een gedachte in ons hoofd. We zijn genoodzaakt aan to do lists, of je kan bijvoorbeeld de grappigste taferelen tegenkomen. Een zwembroek vergeten in de zwemkom bijvoorbeeld. Door de dromige waas heb je opeens iets vast of weggelegd zonder dat je het besefte. Waar zijn die sleutels nou weer? Waarom staat de melk in de kast, niet in de frigo? Waar ging ik nu ook al weer naartoe? Terwijl je nietsvermoedend 1 minuut tussen de menigte stil staat in droom modus.

We nemen veel hooi op de vork. Maar in feite hebben we nood aan rust. Afleiding als seks helpt als de partner in kwestie je echt meeneemt in een waas van geduld en erotisch genot. Want anders lijkt het maar saai en routine. Media is in mijn ogen drugs. Ik persoonlijk zet liever alles buiten, sluit me op, en ontspan door de stilte. Ietwat trouwens zeer moeilijk is. Pas na uren werkt dat. Of je probeert te slapen. Maar nee, dan voel ik me lui. En voordat ik het weet zit ik in de nacht nog op om af te wassen, te brainstormen, te koken, te schrijven of een blokje te lopen om uiteindeljk in een roes te vallen. En na nog geen 4 uur later weer op te staan. Vele ADHD ers willen lang blijven liggen. Maar door zelfstandigheid, wilskracht, discipline, mijn topsport is dat voor mij allemaal geen probleem. Ik kan dagen wakker zijn aan een stuk. Alleen kan ik soms een wrak zijn door overactiviteit.

Ik weet niet of ADHD gelinkt is aan perfectionisme. Maar dat is nu iets wat ik ook nog eens heb. Door me op te fokken geraak ik meer in focus. Ik hou me van onder druk te zetten. Maar na een lang project kan ik wel dagen slapen.( bijvoorbeeld na 14 dagen onafgebroken sport of mentaal arbeid). Verder ben ik zeer georganiseerd en heb ik het graag proper, werk ik met deadlines.

Naar de buitenwereld toe valt mijn ADHD niet op 123 op. Wegens mijn sportief patroon kan ik dat goed onder controle houden. Echter als ik thuis ben zing ik bijvoorbeeld luid op vals, dans ik, vecht ik in vorm van schijnbewegingen, spelen mijn voeten als een kwispelende hond. Ook kook ik wel 3 of 4 keer op een dag, inclusief afwas. Bij huishouden begin ik met de vloer om uiteindeljk 7 uur bezig te zijn. Er een activiteit van te maken. Gelukkig doe ik dat nu nog amper. Ik kuis enkel als ik het vuil vind. Douche doe ik elke dag, soms wel 3 keer op een dag, soms dagen niet door de overactiviteit/hyperfocus.

Hetgene wat ik altijd als eerste vergeet zijn mijn sleutels. Al eens in de koelkast gevonden, de vuilbak, de fietsmaker, In het park, in mijn broekzak die ik wonder boven wonder niet checkte… ja, het blijft een leuke uitdaging die sleutels bij de hand te houden. Vroeger moest ik wel meerdere sleutels laten bijmaken. Nu vind ik die gelukkig bijna altijd terug. En door trial en error vergeet je het minder en minder.

Wanneer ik vermoeid ben. Maar dan echt 7 dagen niet heb geslapen ben ik geprikkeld, durf ik nog van alles in mijn hoofd steken, op alles en nog wat van ieder thema iets bij te leren doormiddel van Google. Of loop ik over mijn eigen voeten op het straat als een zombie. Als ik dan lig kan ik wel duizelen, lijk ik wel dronken.

De positieve kant van ADHD is altijd energie bij de hand te hebben. Zeer creatief uit de hoek komen. Zeer ambitieus zijn. Velen zeggen dat ze nooit iets afmaken. Maar ook hier draait het om gewenning. Mijn eerste mijlpaal was bijvoorbeeld mijn trimzwembrevet van de 100 km. Dat voelde zo lastig en onmogelijk aan. Uiteindeljk bleek dit maar een illusie te zijn. Eens ik het behaalde leek het maar een paar procent in beslag te nemen van een mensenleven. Ik ben er nu 25. Maar ik lijk wel al 50. Ik ben ingeschreven in een castingbureau, heb 3 boeken, 2 diploma’s, massa’s veel gesport, en zo veel meer behaald. Dus ja, daar kan je ook aan wennen.

Het enige wat ik merk bij mezelf is dat ik mezelf voorbij loop door de druk, snel praat bij continue in weer en wind op locatie x te zijn. En als ik in een roes val opeens zo een verschil merk wat een week niks doen is. Games waren vroeger mijn ontspanning. Nu ben ik eruit gegroeid, maar nooit geheel. Elke game boeit me niet meer. Maar wel de ‘gameplay’ op zich van eender welke shooter/co-op game kan me doen opgaan in games zonder tijdbesef. Me eindelijk eens mentaal doen ontspannen. En toch heb ik al over de 15 consoles gekocht en verkocht.( Die meestal maar 1 week oud waren). Omdat ik continue hunker naar prikkels. Ik zelf persoonlijk hou van muziek en vrouwen. Dus dat is dan bijvoorbeeld mijn ‘gamen’. Het nachtleven is dan ook de perfecte uitlaadklep voor mij. Ik word verblind door schoon en soms wel geil volk, kan bewegen doormiddel van dansen, en hoef niet meer te denken doormiddel van muziek. Waar ik trouwens ook een gave op heb—-> high sensitive reageren op bepaalde muzikale prikkels( zie https://www.google.be/amp/s/amp.classicfm.com/music-news/goosebumps-music-successful-personality/ of https://www.classicfm.com/music-news/music-gives-goosebumps/). Mijn lichaam voelt en begrijpt muziek. Mijn hart slaat sneller. Door wetenschappelijke studies ben ik erachter gekomen dat ik juist emotioneel veel sterker sta tov de gemiddelde mens ondanks mijn keihard verleden. Ik kan namelijk gevoelens beter plaatsten, begrijpen, onderdrukken. Omdat ik eerst nog eens kan denken vooral eer een emotie te uiten op een bepaald iets. Daarom dat ik wellicht ook op een of andere manier geboeid was met psychologie en de mens. Ik had dan ook mensen van trauma’s doen overwonnen dankzij mijn mentale kracht van wellicht een hoog EQ, de extra proces schakel in mijn neurotransmitter, de wilskracht en eigen ervaring uit mijn verleden, altijd al chaos en risico gewoon geweest te zijn.

Ik ben zeer communicatief, ook zeer selectief, maar ook zeer druk. Een zeer groot interesse gebied en hoge leergierigheid ingesteldheid heb ik ook nog eens ontwikkeld. Ik wou zo graag me pushen tot special force operator van de sfg België. Maar mijn ADHD/persoonlijkheidsstoornis van snel woede op te lopen bracht deze droom in gedrang. Daarom dat ik nu genoodzaakt ben voor uitdaging te zoeken in het burgerlijke. Daarom dat ik toch op een of andere manier al die zoveel andere projecten kon verwezenlijken. Toch blijft het me een raadsel waarom ik niet kan toetreden in defensie. Ik kan zeer goed functioneren eens ik in structuur sta. Het militaire heeft me altijd al geboeid.

Ja, het is een feit dat ik woede kan oplopen. Maar die ga je niet op 123 krijgen. En ja het is een feit dat je met een ADHD’R geen conversatiestrijd moet voeren. Waar ik vroeger in de jeugd met deuren zou smijten, kwaad zou weglopen. Zou ik nu gewoon continue mijn kennis en visie toepassen ter frustratie van de ander. Zonder iets wat van agressie. En ja ik kan sterk opgaan in iets. Maar dat is enkel in het moment. Vloeken of een lichte tik of kwade blik/ zicht is geen toneel of drama. Het hoort bij de gedrevenheid. Want een ADHD’R is een doorzetter, vermoeiend voor een ander. Maar ook zeer verfrissend voor het dagelijks kudde beest. We hebben een gedachtegang om van u tegen te zeggen. Kunnen zeer creatief en out of the box denken. Zijn zeer goed in probleemoplossend denken. Mijn fotografisch geheugen is ook nog zoiets. Ik weet niet of het door de ADHD komt. Maar ik kan werkelijk alles tot mijn 3 jarige leeftijd herinneren. Zo is mijn boek ontstaan. Dankzij deze gave. Zoveel terug gaan in de tijd is mentaal slopend en vermoeiend. Eveneens herinner je de zovele zelfde conversaties van persoon x. Daarom dat ik soms echt moe wordt van sommige personen of conversaties. Omdat zij nietsvermoedend telkens dezelfde conversatie hebben om de zoveel maand of het zoveelste jaar. Dan zeg ik soms. Je hebt me dit al eens verteld. Maar blijkbaar moet ik daarmee opletten. Een zeer krachtige gave dus…

Soms denk ik ook wel eens hoe saai het leven niet is. Maar dan moet je gewoon accepteren dat het leven traag gaat. Een goed middel voor die gedachtegang te onderdrukken is trouwens continue bezig zijn of muziek in de oren hebben.

Zo, dit is mijn ervaring met ADHD.

NEVER GIVE UP!