IEDEREEN IS MAAR EEN MENS: VERGEET DAT NIET!

De stress van armoede en 5 dagen niet te hebben gegeten..

We oordelen, vooroordelen, vechten voor die ene mening, we maken zoveel fouten. We durven ze amper toegeven, of sommigen liegen als het geen naam heeft. Jaloezie en macht is een gegeven die nogal vaak wordt misbruikt. Ondanks het zowizo al standaard geen juiste waarde is. Ik zwoor en zwoor. Blijf me er gaan houden. De laatste dagen was ik echter in de war. In de war dat ik mezelf effe van de kaart wou zetten. Mijn gedachten, weliswaar. Je opsluiten en opkroppen, of gewoonweg overveel activiteiten gaan verrichten kan eens deugd doen. Maar het is verre van gezond. Soit, gezond zijn is ook niet altijd gezond. Sla je eigen weg in: zei ik altijd. Ik stond standvast op mijn meningen. Laat je niet beïnvloeden. Maar soms moet je toegeven voor niet te gaan vervreemden. Een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen. Hah, dat gezegde klopt niet altijd. Toch willen we soms niet zo overkomen. Dus gaan we het gaan verbergen door middel van overhevig te gaan reageren. Of kei hard anderen te negeren. Wel, ik moet me leren aanpassen. Je kan je nooit genoeg aanpassen. Ik heb al ontelbaar keer veel me zitten aanpassen. Elk jaar word ik ouder en wijzer, elk jaar leer ik bij. Elk jaar begin ik volwassener te worden. Er bestaat niet zoiets als volgroeid zijn. Want in realiteit heeft de wereld tal van ontdekkingsreizen klaar voor je liggen. En sommige reizen zullen je nu net dat tikkeltje geven voor je over de streep te krijgen. Ondanks ik veel meer matuur ben dan mijn leeftijdsgenoten. Ik zeg dat trouwens niet, dat zeiden de werkgevers en leerkrachten. En zoveel anderen. Ben ik dus toch nog maar die ene mens. Ik koos voor de weg van mijn trigger zijn droom. Liet me verblinden door motivatie en discipline. Ik begon met 50 m als een martelweg. En toch bleef ik me pushen tot 70 uur aan activiteit per week. Zo een resultaat trekt al gouw de ogen open. Het is iets wat onze samenleving niet gewoon is. Wel, ik sloeg tenminste toch die ene weg in. Ik blijf ervoor vechten dat ene doel te bereiken. Soms ging ik dus in de mist. En moet ik dus ook eens mijn ogen open gaan trekken. Die smartphone bijvoorbeeld. Ik durf me tenminste aanpassen. Dit alles met vallen en opstaan. En soms wel met de nodige furie. Mijn inzet zal beloond worden. Ik weet waar ik sta. Ondanks alles nu nog in ontwikkeling staat ken ik mijn visie. Want een echte winnaar die visualiseert dat het geen naam heeft. Een echte winnaar heeft doorzettingsmentaliteit, geen winnaarsmentaliteit. Want dat is iets wat veel misplaatst wordt. Winnen is gelijk aan doorzetten. Nee, als je verliest maar toch dat ene bereikt ben je een echte winnaar. En daarbij, winnen is niet alles. Soms mag je je al gewonnen voelen eens je eraan begint. Want ook al faal je. Je weet tenminste dat je gestreeft hebt naar iets. Hebt gevochten voor iets. Haalt die andere zijn jaloezie of negatieve sfeer dan iets uit? Eigenlijk niet, maar toch is het triestig. Altijd dat macho gedoe. Bodybuilding vind ik bijvoorbeeld verkrachting van je eigen lichaam. Aan de andere kant hebben die mensen ook ontelbaar keer veel zitten afzien, hebben ze genoeg discipline. Je moet dus een winnaar voor jezelf zijn en niet voor het publiek. Want niet iedereen heeft dezelfde kijk of interesse op of in iets. Het zou maar een eentonige wereld zijn. Ben je dan zo breed en de ander zo mager. Is de ene een krachtpatser of een cardio freak. Het lichaam laat schijn bedriegen. Iedereen kan gespierd zijn of zo conditioneel. Het is eerder je inzet en de aantal uren dat jij erin pompt dat het juist zo mooi maakt. Kunnen we dus niet voor een keer niet meer zo kort door de bocht gaan? In plaats daarvan elkaar aanmoedigen? Je zult verteld staan wat een glimlach kan doen. Als je tenminste hem juist interpeteert. En niet altijd af komt. Met ” ik ben de man”. Nee, je kracht en discipline zeggen niks. Iedereen kan dat. Een talent bestaat niet. Oefening baart gewoonweg kunst. Iedereen kan zijn bepaalde troef hebben. Je bent maar een mens, vergeet dat niet! En, ja. Zelfs ik kan nog stommiteiten begaan. Ik lach ze weg. Vanochtend had ik blijkbaar mijn t-shirt omgekeerd aan. Wel, ik ga tenminste naar buiten in weer en wind. Met tegen zin of niet. Ik sta er niet bij stil. Ik sta enkel stil bij mijn droom. Dat noemt men doorzettingsvermogen. Zet je verstand op 0. Doe het gewoon en mekker niet!

NEVER GIVE UP!