EEN RUSTIGE DAG( deel 2)

Nog geen seconde later toen ik klaar was met schrijven kreeg ik effe een sms binnen. Randstad: Michael gelieve zo spoedig mogelijk je badge van albert hein terug te brengen naar ons kantoor. Serieus? Nu mag ik effe nog 10 km gaan fietsen. Want die badge ligt in de albert hein zelf.

Fuck it, eerst ga ik koken. Mijn patatten stonden al op toen ik deel 1 van deze tekst analoog uitschreef. Nu dus nog gewoon de worst en bonen opwarmen. Ondertussen toch maar rap een douche gepakt. Damn dat voelde verfrissend aan. Ik voelde me niet meer vuil en had opeens geen grote gedachtengang meer. Ik kon nu eindelijk op mijn gemak mijn eten opeten. Ondertussen kon ik het niet laten mijn edenred kaart te activeren via de telefonische weg. Dat duurde verbazing wekkend maar 2 min.

Zo die taak was dan ook weer van de to-do list. Nog een loop t-shirt aankopen? Nee, ik wacht wel tot het eind van de maand. Gewoon voor het zekerste te zijn. Die erotische wishlist zal ik dan ook vervullen. Mijn eten was nog geen minuut op en ik stond al klaar in mijn doorweekte schoenen van gisteren. Ik had het zwaar op mijn adem. Volgens mij heb ik toch een zware allergie reactie eens ik daar aan ghalemco arena passeer. Stel u voor dat ik door de pollen zo vermoeid liep…. En zo dus niet in volle functie ter beschikking stond voor de werkgever.

Ach, soit. Ik ben dan maar rap binnen gegaan. De manager( een zij) stond daar weer effe in mijn ogen te kijken. Ik mocht gewoon direct binnen tijdens haar gesprek met weet ik niet wie. Toont toch weeral aan dat het niet aan de looks ligt dat ik ontslagen ben geweest. Haha toch wel ironisch. Ik begon eerder te walgen van daar te zitten. Dus wou ik weer rap buiten zijn. Mijn badge heb ik dus uiteindelijk gevonden dus ging ik weer in volle vlucht richting mijn velo. Zo, dat is dan ook weer gedaan. Pfff die herinnering aan dit bedrijf was alles behalve tof.

Toen ik weer over de brug was aan het universitair ziekenhuis had ik weer die vermoeidheid te pakken. Tjeezes, wat is dat toch allemaal. Dees is echt niet normaal. Ik begon al gouw hevig te zweten en mijn ademhaling was zogoed als weg. Ik ben maar rap fruit gaan kopen en een liter water voor wat vitaminnen binnen te hebben. Ik plofte me effe op een bankje maar het hield maar niet op. Die pollen zijn echt zo fucked. Is het wel door de pollen? Die vraag blijf ik me stellen….

Ondertussen ben ik dan eindelijk bij mijn oma geraakt. Zij bleef maar hetzelfde herhalen en wist niet wat ze wou zeggen. Ze lijkt me echt achteruit aan het gaan. Volgens de verpleegster zal die bloedklonter wel weer genezen. Nu zit ze daar voor haar spraak en verstrooiing. Ze moet veel revalideren. Ik hoop dat ze weer 80% de oude wordt, maar ik heb toch sterk mijn twijfels hierop.

Na nog een poos te touren ben ik dan uiteindelijk weer in mijn kot beland om vervolgens spaghetti te koken. Deel 1 van mijn tekst op mijn blog te zetten. Ik blijf maar honger krijgen en dacht weer aan een pita. Ik heb gezegd al die bucht niet meer te eten, gezworen trouwens. En toch wou ik een halen. Ik begon toch stilaan te beseffen dat het eerder de gedachte was. Toen ik onder weg was naar de pita bar wou ik mij toch niet laten falen. Ik voelde me zwak. In feite is het morgen pas juni. Dus mocht ik eigenlijk nog een halen volgens mijn wetten.

Nu weer 1 halen? Ik kan beter het gewoon zo houden ja. Ik bleef me pushen. Ik moest een manier zien te vinden om dit te vereeuwigen. Ik ben ernaar gefietst, maar dan wel voorbij gefietst. Zo, dit moet de toon wel zetten. Afzien , loont. Nu is het dus keihard afzien om deze slechte gewoonte uit mijn leven te gooien. Binnen een maand zal ik amper nog zin hebben in die bucht. Want dat is het hem net. Eens gebeten, is meermaals bijten. Eens afgezien, is deze regel doorbroken. Je kan niet op 123 zomaar effe je mentaal erover zetten. Nu moet ik dus niet afwijken en me houden aan mijn discipline. Dat zal later dan echt wel lonen….

Toen ik terug aan mijn kot was. Ging ik de trap op met een bezweet lichaam en een uitgeput lichaam. Mijn zucht is kennelijk luid. Tja dat is niet voor de fun dat ik dat doe. Dat is gewoon mijn ademhaling. Ik kan echt zeer diep in en uit ademen. Vergelijk het met een toyota of lamborghini zijn uitlaadklep. Dat is een geheel verschil. Mijn lichaam heeft dus een grote ventilatie klep?

Bon, ik ging dus naar boven. En in mijn gang zag ik in de verte nog een meiske naar mij kijken. Ze zag me in de verte en ging door totdat ze door had wat voor iemand door stond in de verte. Dus keek ze terug in het geniep. Zo een kijk nam ze dus op mij. Ik ben dus echt wel een beest aan het worden, haha. De die had ik in ieder geval nog niet tegen gekomen. Wellicht een nieuwe. Want het jaar van de nieuwe huurcontracten is sinds mei al van start. Mijn buur hiernaast mij gaat bijvoorbeeld weg. Hij gaat een grotere woonst gaan zoeken omdat hij voor zijn klein broertje moet zorgen. Zijn situatie ken ik niet echt. Maar als je die verantwoordelijkheid op jou moet nemen betekend het dat zijn familie niet echt meer 100% zoals vroeger was. Dood of ruzie. I don’t know. Dat manneke van hem is toch wel een dapper ventje. Da kookt al godverdomme! Ja, oke misschien nog niet uitgebreid. Maar op 12 jarige leeftijd zat ik toch echt nog niet te koken. En to be honest. Ik ben laat beginnen leren koken. Zelfs een ei kon ik nog niet met succes klaarmaken, haha. Waar is de tijd toch….

Ik kom dus tot de conclusie dat ik echt wel fucked ben van de pollen of van die ene rush van vandaag, of mijn zovele gedachten die ik maar niet laat rusten? Anyways, voor mijn eigen veiligheid moet ik rusten. Ik mag niet opgeven, ik moet zelfs blijven gaan. Toch ga ik morgen in de late namiddag pas gaan fitnesssen. Om mij niet te doen afwijken heb ik dus de mac alweer. Zo kan ik tenminste rusten. En kon ik deel 2 al schrijven. 2 vliegen in een klap! Nee, effe serieus. Ik moet nu echt gewoon rustig aan doen. Of misschien eens de definitie van het woord rustig beginnen begrijpen…..

NEVER GIVE UP!