DE ZOEKTOCHT NAAR DE MIDDELEN VOOR MIJN TOEKOMST VISIE TE VERVULLEN

” Heb jij enig idee hoeveel mijn papa voor 5000 euro moest werken?” Dat was dus het antwoord dat ik kreeg op mijn vraag naar steun. Wat ik maar al te goed begreep. Ik wou niet profiteren van dat geld. Ik wou niet profiteren van haar vader zijn geld. Ik wou niet profiteren van een nonkel voor mij die ik helaas pas op late leeftijd heb leren kennen. En op vroege leeftijd heb zien gaan. Het gene wat hij dus naliet was een soort van erfenis in aandelen. Dat geld beheert zijn dochter dus voor mij. Dat geld moet ik in eerste instantie niet hebben maar kan ik goed gebruiken. Dat geld is trouwens nog niet in mijn bezit. Ik kan daar pas op late leeftijd aan. Alleen kan zij dus een beetje de lotto voor mij spelen. Dankzij haar heb ik dus een fiets, ben ik niet dakloos wegens de waarborg te betalen van mijn kamertje van 5 op 5, en heb ik dus eens effe een backup indien nodig. Maar eens ik het zwaar te verturen krijg met mijn schamele leefloontje van 800 euro dan moet ik zeker daar geen cent gaan verwachten. Ik heb altijd zelfstandig geweest, leren budgeteren, en vraag niet altijd steun. Ik ben een survivor. Dat zal ik je aantonen in mijn 3de boek waar ik ga schrijven over mijn zovele levenslessen, mensenkennis en trainingen in detail. Ik heb genoeg ambities, alleen ben ik dus wat vervreemd door de arbeidsmarkt. Subiet zul je dat gouw gaan snappen. Ik ben wel degelijk capabel en intelligent. Alleen kijken velen dus helaas op een stom papiertje en maatschappelijke status. Moesten ze hun ogen open trekken zullen ze beseffen wat voor talent ik wel niet ben….

Damn, toekomst boeken is niet al te makkelijk, maar moeilijk gaat ook.

Ik gaf het volgende in sms mee als antwoord. ” op 10 maand tijd kan ik dat verkrijgen eens ik werk. Alles draait om waarden en normen. Het was maar een vraag. Anderzijds een vraag die steun zoekt. Je hebt niet te moeten, moet me niet steunen, je hebt al veel gedaan voor mij. Om je maar een idee te geven… Tegenwoordig smijt de jeugd met 5000 euro aan technologie. Desnoods leen ik dat geld wel. Ik zei toch dat het een gevoelige vraag was. Gevoelig of niet, ik ben ervan overtuigd dat te verwezenlijken. Later zul je dat zwart op wit lezen in mijn 3 boeken die ik klaar heb tegen mijn 28 jaar…

Damn, die zoektocht ging niet makkelijk zijn. Dat wist ik maar al te goed. Toch heb ik al zoveel levenslessen gehad terwijl een ander op zijn 40 jarige leeftijd nog amper iets heeft geleerd. Kleren maken de man, bijvoorbeeld. Dat is niet waar. Dat zit in je gedachten. Je persoonlijkheid en lichaamstaal maken de man van jou als we op het vlak van uitstralen kijken. Kleren zijn maar kleren. Na 2 uur gekleed te zijn als een klosjaar, zo schaamteloos op straat rond lopen( dan nog wel midden in het stad) was het dus hoogtijd voor die test resultaten te vinden. Ik graaide in mijn kast. Een rode gilé van 2 jaar terug lag er nog in. Het was dat of niets. Met dat gile’tje, gescheerd te zijn, een jeansbroek aan te hebben werd ik opeens niet meer raar bekeken. Toch wel erg, he? Echter toen ik terug kwam van de fitness bleef ik maar wow effecten geven in het publiek. Maar omwille van mijn vermoeidheid was mijn persoonlijkheid niet echt meer zelfvertrouwen aan het uitstralen. Ondanks ik dat dus wel degelijk had. Echter hebben veel mensen niet echt mensenkennis, kijken ze dus enkel naar je lichaamstaal. Mijn kop hing naar beneden van de vermoeidheid. Ja, hallo! Ik had dan ook 2 uur fitness erop zitten, eveneens weer een wandelafstand van 20 km, bovendien had ik honger als een paard. Ik zocht de ene nachtwinkel na de andere af, schaamteloos half naakt in mijn bloot boven lijf door middel van mijn gilé zijn rits zijn positie beneden te laten hangen. Er zijn er altijd die kritiek willen geven ondanks het zogezegde jalozie fenomeen. Wel, ik negeerde dit. Eten telde nu voor mij. Nee, eigenlijk telt er maar een ding voor mij. Dat is mijn ultieme goal waarmaken.

Na een 2 uur lang gesprek te hebben gehad met de buren wist ik dus wie ik ben. Eveneens dat ik wel degelijk sociaal ben( tss, ultra sociaal zelfs). Laat me het uitleggen….

Altijd heb ik zitten uitkramen dat ik geen vrienden heb door foute vrienden gewoon te zijn. Nooit echt de juiste heb leren gewoon te zijn. Dit komt dus door mijn verleden en is dus in feite een stuk waar. Maar belangen dus niet voor een groot percentage de echte waarheid. Tot slot wil ik er dan ook bij toevoegen dat dit niet om een crimineel verleden gaat. Want ik heb nog geen poot uitgestoken, alleen tal van situaties meegemaakt. En ja, daar hoort dus ook de criminaliteit bij. Onbewust rolde ik erin door mijn goede wil. Nog voordat ik het begon te beseffen dat zij niet pluis waren was het al veels te laat. Mijn boek deel 1 gaat daar dus over. Maar laat me nu maar uitleggen wie ik echt ben..

Ik ben iemand die leeft voor een droom, immens veel heeft meegemaakt en daardoor immens veel mensen kennis heeft opgedaan. En die mensenkennis konden mijn buren dus bevestigingen, eveneens die ene psycholoog. Ik zeg het u. Er bestaan wel degelijk mensen met een abnormaal leven, of gewoonweg mensen die hoge ambities hebben. Ik spendeer werkelijk 60-70 uur aan actieve tijd per week voor mijn doelen stap voor stap te gaan verwezenlijken. Moe of niet, ik blijf me pushen. Mijn leven is druk en chaotisch. Een vriendin past daar niet in. Ik ben teveel met mezelf bezig. Ik wil het groots aanpakken. En er is geen weg meer terug. Mijn restricties zijn voor velen een last terwijl het voor mij eerder een noodzaak is die te gaan respecteren. Dit is de enige manier hoe ik alles kan verwezenlijken. Restricties zijn maar restricties. Maar dit is dus daadwerkelijk mijn levensstijl. Para worden en zijn is tenslotte 80% van mijn droom. Daar geraak je niet zomaar binnen. Mijn ultieme goal is een lid van de special forces worden, een lid worden van de special forces group , of in andere woorden een special force group operator te zijn. En daar, daar geraak je echt zeer moeilijk binnen. Ik knok er dan ook hard voor. Heb daarom de zogezegde armoede ervaren. Wat eigenlijk gewoon de aanleiding is van mijn werkloosheid. En die werkloosheid is dan weer de aanleiding van mijn koppigheid van mijn eigen weg te willen in slaan, te ambitieus over te willen komen, zich in een tunnelvisie te begeven naar die ene droom toe en een chaotische structuur of gedachtegang te hebben. Wel, daar heb ik dus op zitten brainstormen. Bovendien heb ik niet meer met vuur te spelen. Door mijn doelen achterna te gaan komt er geen eten op mijn bord. Vandaar dat ik die koppigheid van abnormaal over te komen ga wegsteken. Ik zal dus minder dingen gaan reppen over mijn dromen en doelen. Mijn cv drastisch gaan veranderen, inclusief die ene foto.( ja, nee. ik heb er zelfs niet de middelen voor!) Mijn training heb ik ondertussen al een kleine maand aangepast. En die staat nog steeds op peil. Na een nachtje erover te slapen wist ik dus hoe dit alles te gaan verwezenlijken. Zonder dat ik het wist sta ik al immens ver. Nog niet op het punt om uit te breken. Maar tegen 5 jaar ben ik een alleskunner. Mijn motivatie, mentaliteit, mentale kracht, doorzettingsvermogen, pushed me dus zover om dit alles te verwezenlijken. Ik droom gewoon elke dag van mijn doelen, continue paste ik mijn stippelweg aan. Wel, nu is het moment dus aangebroken voor ze te gaan verwezenlijken. Het wordt een druk jaar. Ik weet nog niet hoe ik aan dat geld ga geraken. Maar de eerste stap zal dus op de werkvloer te doen zijn.

Ik leef met risico, leef schaamteloos, ben rebels, wat ik altijd al trouwens ben geweest. Ik ben een vrouwenzot maar heb er gewoonweg geen tijd voor. Ik ben anders, abnormale mensen bestaan dus. Maar ik weet wel degelijk waar ik allemaal mee bezig ben. En weet je hoe? Door de reacties van de mensen. Ik heb zeer veel mensenkennis, later zal ik die knowledge in een boek gaan uitschrijven en mededelen. Maar ook dus gewoon door de complimenten en verbazende blikken van hun. Nee, oke. Laten we nu echt wel eens tonen hoe ik het zeker weet dat ik weet waar ik mee bezig ben. Door de reacties van de mens, door de evoluties van mijn sport, door mijn ongekende motivatie, door continue herinnerd te worden aan mijn levensstijl. Mede dankzij mijn restricties die hier bij mij thuis hangen of gewoonweg gegraveerd in mijn hersenen zitten. Door mijn zovele mijlpalen en zwembrevetten die hier uithangen. Door mijn visitekaartje waar ik veel tijd in stak, wel over de 200 uren. De site en het ontwerp wel te verstaan. Door de leegte in mijn kot. Want een proper kot en een technologie-vrij kot geeft me wat ademruimte, door mijn voorraad aan middelen die hier liggen dat ik ooit ga gebruiken voor later. Ik koop dus enkel de producten waar ik weet waar ik iets aan heb. Ik wil voorbereid zijn! Door mijn zovele documenten die ik lees en klaar liggen als ik wakker wordt. Door mijn dagelijks trainings-logboek in te gaan vullen. Door altijd met een glimlach op mijn eigen te zijn. Door de bevestiging van velen die vermoeden dat ik het wel degelijk ver ga schoppen. Door mijn boek waar ik zo trots op ben. Door de muziek te begrijpen en er kracht uit te halen. Door zoveel te (dag)dromen voor continue betere resultaten te halen. Door zovele dingen en citaten te linken aan een motivatie. Kortom, ik voel me goed. Voor mij is dit een normaal leven.

Ik hou van de mens. Eveneens heb ik dus de affiniteit voor technologie naast mijn sportieve levensstijl. Alleen kost tijd bij mij tijd. Ik wil geen enkele kansen missen. Vandaar dat het lijkt dat ik zo asociaal overkom. Nee, ik heb gewoon discipline en vecht voor die ene droom. Ik probeer nog de balans te vinden. Ondanks ik het woord proberen niet graag hoor en dus graag streef naar iets lijkt dit toch een moeilijke opgave. Mijn droom is mijn alles. Mijn focus krijg ik niet zomaar weg. Ik kan het dus wel reduceren. En hopelijk toch nog wat meer balanceren zodat ik niet ineen crash door mijn perfectionisme.

De zaterdag is het trouwens mijn rustdag. Tuurlijk zijn er wel eens complicaties. Iedereen kan wel eens een slechte dag hebben. Alleen bestaan er voor mij geen slechte dagen. Ondanks ik er wel degelijk meermaals heb gehad. Ik denk vooruit en niet achteruit. Het zal trouwens niet aan mijn levensstijl gaan liggen. Nee, nee. Ik heb wel degelijk nog gevoelens. Dus als je dan je nog eens mag gaan bezig houden met andere hun levens, dan kan je inderdaad eens crashen. Als je dan nog eens die zovele financiële druk hebt. Ja, dan kan ik wel eens door het lint gaan. Maar ik ben iemand die uit zijn fouten leert. Ik sta zo sterk in mijn schoenen. En, ja. Ook als ik moe ben. Want me afmatten was trouwens een dagelijkse routine. Nu probeer ik dat dus te reduceren, maar met mij weet je nooit.

Ik leef voor een droom. Als ik dan pomp tussen de menigte, in donder en bliksem ga gaan ravotten of trainen, half naakt loop op straat. Dan moet je dat er maar bij pakken. Het is niet omdat ik abnormaal leef dat ik mijn draadjes kwijt ben. Nee,nee. Ik push me gewoon. Hoe denk je dat je anders zo een monster resultaten als 10 km in 36 min, 400 push-ups in 8 min, 1500 sit-ups onder een uur gaat halen? Juist, ja. Ik ben er nog niet maar continue vlieg ik vooruit. Ik wil komaf maken met die misverstanden of wat ik daadwerkelijk bullshit noem. Ik ben geen shower, ik ben een getraind iemand. Ik zoek geen erkenning. Alleen is het altijd mooi meegenomen. Want alle freaking steun is welkom!

Ik heb dan misschien geen tijd over koetjes en kalfjes te praten. Ik hou wel degelijk van de mens. Ik haal dus voldoening uit conversaties. Toch mis ik wel af en toe een vriend. Alleen is uitgaan niet aan mij besteed. Ik ben iemand die serieus snel evolueert. Ik zal mensen inspireren, doen lachen en weet ik nog niet allemaal wat. Maar nu moet ik dus echt voort. Want schrijven kost ook tijd!

Dit visitekaartje is dus het begin van iets, bevat een lichte info over wie ik ben. Eveneens is dit dus de enige mogelijkheid om snel nummers uit te wisselen. Waarom? Ik ben een bezige bij. Technologie-vrij leven hoort daar dus ook bij! De goede oude nokia, de bib en een iPod nano is de enige technologie die ik heb. Dit visitekaarjte is dus mijn begin fase. Over 5 jaar zal deze site tot zijn recht komen. Anyways, nu heb je toch een glimps ontvangen wat er hier dus in Gent vertoeft!

Zo, dit is dus de beste manier hoe ik mezelf kan omschrijven, gaan voorstellen of het gaan uitleggen wat ik niet allemaal doe, enzovoort. Kortom gewoon dus een lichte backstory wie ik ben en wat ik ben. Alvast bedankt voor je tijd te nemen deze blog te bezichtigen. En een dikke merci voor wie deze tekst daadwerkelijk van top tot teen heeft uitgelezen. Anders heb ik slecht nieuws. Mijn boek wordt namelijk opgesplitst in 2 delen. Omdat ik maar liefst rond de 1200 A4 bladzijden heb uitgeschreven. Bon, nu leg ik mijn pen dus neer…

Ik hoop je hiermee voldoende geïnformeerd mee te hebben. Alle steun en suggesties zijn welkom. Eveneens zou het tof zijn via deze site nieuwe vrienden te ontmoeten. Ondanks ik dat al in de communicatie vorm doe van face to face te gaan. Ik ben een ultra sociaal iemand. Ik neem gewoon tijd voor mezelf. En nu ken je dus mijn levensstijl. Neem zeker eens een kijkje in de sectie contact. Anyways, nu laat ik jullie….

AND AS ALWAYS————-> NEVER GIVE UP!

………………………………………………………………………………………………

wow, nu dit hier uit te schrijven wou ik dit op mijn blog gaan plaatsen. Deze tekst was als een memoire bedoelt totdat ik opeens de gedachte kreeg dit op mijn blog te gaan gooien. Al een geluk dat ik geen computer heb. Na weer terug met de voeten op de grond te staan weet ik dat het nog te vroeg is deze tekst in het publiek te gaan gooien. Nee, dat concept ga ik nu echt zo laten. Die ene “big bang” komt nog wel. Maar nu dus nog niet. Toch kan het zijn dat ik deze tekst online ga plaatsen als de tijd er rijp voor is. Voor dat ene “big bang-moment”. Pff, nee. Nu laat ik het dus zo. Deze tekst behoord nu toe aan hoofdstuk 7. Later misschien dan weer in een revisie voor op mijn blog. Maar nu moet ik wel degelijk low profile gaan. Ik moet werk hebben, heb zoveel doelen. En zal die allemaal gaan verwezenlijken. Maar nu heb ik dus echt wel werk nodig voor al die doelen te kunnen opstarten. Verdomme, waarom toch altijd zovele financiële aspecten? Tja, succes boek je blijkbaar niet zomaar. Toch zal mijn inzet ooit beloond worden. Ik ga nu nog mijn zogezegde skills toevoegen in hoofdstuk 7. Maar daarna laat ik mijn boek echt wat het is. Dat drukke jaar zal alle aandacht vragen. Als ik mijn boek met een succes wil brengen moet het dus ook gaan kloppen met de realiteit. Het is tenslotte mijn biografie, he!

Ik ga het halen, maar stilaan zal ik nu ook mijn pen gaan neerhalen voor een gehele tijd. Alles voor die ene droom!

NEVER GIVE UP!