JAAR 1 VAN MIJN ACHTJARIG STAPPENPLAN: SEPTEMBER 2016- MEI 2017

Wow, wat een jaar! Ik heb veel gehaald, veel heb ik links laten liggen.

Ik heb maar liefst maandelijks 1000 tot 1100 km afgelegd op mijn mountainbike, indien geen mtb bij de hand: ontelbare veel km’s gewandeld. Ik heb maar liefst 5 opleidingen gecombineerd. Waarvan ik er 2 respectievelijk heb verplaatst naar het volgend jaar.

Tussen die opleidingen ben ik maandelijks 25 uur gaan fitnessen. Ofwel in de fitness, ofwel in mijn ‘eender waar plek’.

Ik heb deelgenomen aan een kleine 10 tal loopwedstrijden. De ene ging beter dan de ander. Maar ik heb wel degelijk geleerd door de trial en error momenten dat loopwedstrijden niet onderschat mogen worden. Ik kon het niet allemaal combineren, dus deed ik mee voor de fun. Je wordt er tenslotte sterker van. Ja, toch?

Wel, vandaag heb ik een hoogtepunt bereikt op vlak van voorbereiding…

Door zovele dingen te combineren was ik meermaals wettig of onwettig afwezig. Ik had altijd contact met de directrice van het school om alles in goede banen te leiden. Thuis of in de bibliotheek deed ik dan het nodige inhaalwerk. Vooral op school heb ik tal van over uren geboekt. Want ik heb nu eenmaal geen pc, en ik wil dat zo blijven behouden!

Ondanks ik technologie-vrij leef had ik nog een groot doel voor ogen. Namelijk mijn website tot werkelijkheid brengen, en de bijpassende ontwerpen van mijn visitekaartjes/ t-shirt ontwerpen verwezenlijken.

Een dag telt 24 uur. Ik pushte me continue op wilskracht. Maar liefst 360 uur werk stak in mijn website, nog een 10 tal uur in mijn visitekaartjes, en zelfs 15 uren in mijn t-shirt ontwerpen.

Naast al die doelen mocht ik veel tegenslag ervaren. Maar tegenslag betekend dat je op de goede weg zit. Mijn moeder vloog het coma in, met mijn vader had ik bijna een reünie op de begrafenis van mijn grootmoeder van zijn kanten. Het was alle hens aan dek!

Vooral de armoede nekte mij. Meermaals vloog ik op 0.00 euro voor weken. Meermaals kreeg ik mijn uitkering te laat. Meermaals bezorgde mijn mtb een kost aan mijn benen.

Verder mocht ik mijn oma dagelijks tot 2 dagelijks in de gaten houden, controleren. Gewoon omdat ik dacht dat dit mijn taak was als ‘mantelverzorger’.

Want, ja. Gelukkig was mijn gsm niet verbonden aan het personen alarm van mijn oma. Of het gingen wellicht veel slapeloze nachten worden.

Ik kan goed onderweg met die druk, alleen was ik echt soms radeloos hoe ik in godsnaam op 0 euro mocht gaan leven.

Gelukkig was er af en toe financiële steun, kon ik pc’s gebruiken van kennissen, mocht ik op de poef staan bij de bakkers, en ga zo maar door. Ik kan nog zovele punten opsommen, maar mentaal ben ik een kei, een budgetteer-pro, een ‘survivor’.

Mijn site, visitekaarten, loopwedstrijden, kosten allemaal veel geld. En toch wou ik het. Continue mocht ik lenen bij mijn oma. Continue gaf ik alles zorgvuldig terug. Af en toe mocht ik het zo laten.

Binnen in de opleiding was het ook soms intens. Die week van 10 toetsen, door ze te moeten inhalen, zal ik wellicht niet gouw vergeten. Proclamatie of niet. Ik heb wel degelijk mijlpalen bereikt.

Ik heb zowat elk doel kunnen voelen. Zo wist ik wat prioritair werd. Zwemles is pas voor 2020 als ‘deadline’. En ga zo maar door. Ik weet niet hoe ik het doe, maar ik ‘brainstormde en brainstormde’. Mijn leven is uitgestippeld tot en met 2038. Ja, je leest dat goed!

Hoe minder vraagtekens, hoe minder ruis. Na die ict heb ik genoeg schermen gezien. Ja, ik ben leergierig. Maar als ik in de toekomst kijk( wat ik bijna altijd doe) dan weet ik dat het eerder voor mij “nerd-stuff” is. Geef mij maar weer lekker de loopwegen, zwemcentra en co.

Nee, er is genoeg geleerd, gebeurd, inzicht verschaft, voorbereid, en ga zo maar door. Ik moet nu stilaan mijn batterij opladen. De dodentocht lukt misschien nog…( met mij kennende zal die zeker nog op het programma staan.)

Ik ben al een week niet gaan sporten. Wel heb ik zeer veel gewandeld, mijn laatste cursussen doorlezen. Ik probeerde rustig aan te doen. Maar al gouw negeerde ik dat. Een bus achterna zitten sprinten voor wel een hele halte verder: check( 2 keer zelfs op die dag alleen al), weinig geslapen: check, veel gelezen: check, weer road-maps zitten verwezenlijken: check!

Nee, genoeg is genoeg. Ik ben blij dat ik vandaag me voor schut mocht zetten. Ik dacht effe op lege maag en 5 uur slaap me nog snel effe te gaan inschrijven voor de stadsloop van gent.

En natuurlijk in sponsor-shirt, haha. Dom, slimme stunt, geweldig, wtf? Ik weet niet wat ik het moet noemen.

5 km in 22 minuten, seriously! Nee, dat wou ik niet meer. Ik merkte dat mijn lichaam moest rusten. Deze keer stopte ik gewoon midden in de wedstrijd van de 10 km( wat ik eigenlijk als lichte training bezie).

Was ik effe ‘pissed’, ontstond er verwarring bij de lopers. Zo een sportief figuur… Dat zit daar dan. Ik kreeg al gouw de vraag of alles ok was.

Nadat elke loper me voorbij passeerde kon ik er gek genoeg mee lachen. Maar wtf, nu moest ik nog mijn rugzak afhalen. En iedereen had me wellicht gezien. Het was een bittere appel, maar al gouw een levensles. Iedereen is maar een mens, vergeet dat niet. Je voor schut zetten of stellen is geen misdaad.

Trouwens na 2 uur later af te komen was er zelfs geen woord gerept.

Ik heb mijn rugzak. En nu kan ik dat ‘fool-moment’ weglachen. Want jo, je zou voor minder neervallen….

Dit jaar is hels, nog 3 weken school, nog 0.00 euro op de bankrekening, en geen fiets ter beschikking, omdat die gestolen is!

Haha, die tekst. Hallucinant wat ik wel niet allemaal deed. We zullen eens zien hoe ik er over 2 jaar sta. Ik ga weer meer kunnen trainen, meer kunnen focussen op sport. Bovendien zal ik wellicht op een dag zo voorbereid zijn dat die 36 min op de 10 km zal blinken op mijn portfolio.

Bouw traag op, met vallen en opstaan. Geloof in jezelf, laat je nooit beïnvloeden. En je komt ver, heel ver! Wel, in juli neem ik ‘fiësta’. Ik hoef me niet meer te bewijzen. Ik heb tal van ‘marks’.

Mijn site komt later tot zijn recht. Maar weet: Van uitstel komt afstel. Vandaar dat ik die site en co al verwezenlijkte.

Want volgend jaar geen computers meer aub! Meer ontspannen, wellicht ‘eindelijk’ weer veel uitgaan. Kortom gewoon weer leven. Maar mijn restricties blijven van kracht. En dat is al zeker geen last…

10/10 lichaamssamenstelling, ‘remember’? Wel, daarvoor doe ik het. Voor dat tikkeltje meer. Dat tikkeltje meer dat ooit de doorslag zal geven, zich zal gaan reflecteren in de menigte.

NEVER GIVE UP!